Patoloji, pratik bozuklukların ve dokuların yapısal değişikliklerinin incelenmesi ve tanımlanması ile ilgilenir. Patoloji genel olarak hastalıkları inceleyen bilim dalıdır ve tıp biliminin bir dalı olarak hastalıkların nedenlerini ve komplikasyonlarını inceler.
Bir hastalık meydana geldiğinde vücudun farklı dokularında değişiklikler meydana geldiği açıktır ve aslında bu değişikliklerin incelenmesi patolojinin temelini oluşturur.
Bu nedenle patoloji, hastalık sırasında vücutta meydana gelen çeşitli değişiklikleri tartışan bir bilim dalıdır.
Hastalığa neden olan mekanizmaya patogenez denir. Patoloji anatomik ve klinik olmak üzere iki gruba ayrılır.Patoloji, bir hastalığın dört yönünü inceler;
1- Etiyoloji (etiyoloji).
2- Patogenez
3- Morfoloji
4- Klinik önemi
patoloji alanları
1- Anatomik patoloji
Hem mikroskobik hem de makroskobik yapısal değişikliklerin ve aşağıdakileri içeren vücut hücrelerine verilen hasarın incelenmesidir:
A- Otopsi (ölü dokudan örnek alınması)
B- Biyopsi (canlı doku örneklemesi)
C- Sitopatoloji (sitoloji)
2- Klinik patoloji
kan, idrar, omurilik sıvısı, balgam, vajinal salgılarda hastalığın belirtilerini mikrobiyoloji, biyokimya, seroloji vb. farklı bölümlerde inceler.
Teknik patoloji yöntemi (histoteknik)
Numunenin patoloji laboratuvarına alınmasından lamın hazırlanmasına ve mikroskop altında incelenmesine kadar olan tüm iş adımları, yedi ayrı adımı içeren teknik patoloji yöntemleri olarak kabul edilir:
1- Fiksasyon (doku düzeltmesi)
2- Örnekleme veya doku geçişi
3- Numunenin susuzlaştırılması ve emprenye edilmesi
4- doku kalıplama (doku gömme)
5- Mikrotom ile kesim
6- Doku boyama
7- lam montajı
Doğru teşhis için uygun bir mikroskobik kesit ve iyi bir lam hazırlamak için yukarıdaki adımların her birinin doğruluğunun yanı sıra uygulama hızının da gerekli olduğu açıktır ve bu adımların her birinde yapılacak hatalar, testin doğruluğunun azalmasına neden olabilir. hastalığın teşhisi ve sonrasında tedavi sürecinde sorunlara neden olmaktadır.
Aşağıda, bu adımların her birinin kısa bir açıklaması bulunmaktadır:
1- Fiksasyon
Bu adım sadece dokunun fiziksel yapısını korumak ve otolizini önlemek için yapılır. Cerrahi numune hemen fiksatife yerleştirilmelidir. Bunun için doku tipi, işlem sırasındaki sıcaklık, fiksasyon süresi ve kullanılan solüsyonların pH değeri göz önünde bulundurulmalıdır.
Örneğin stabilize edici veya fiksatif sıvının canlı hücreyi olabildiğince çabuk öldürmesi ve hızlı bir şekilde dokuya nüfuz etmesi ve mümkünse hücrenin ve dokunun doğal yapısını değiştirmemesi ve ayrıca bazı yarı sıvı ve koloidal maddeleri Yarı sıvıya dönüştürmesi gerekir. -katı maddeler (jel) yavaş
Genel olarak fiksatif malzeme, renklendirmesinin yanı sıra tekstüründe de bozulmaya neden olmayacak şekilde seçilmelidir.
Bunu yapmak için farklı fiksatifler vardır, ancak formalin %10 en sık kullanılan fiksatiftir. Numunenin formalin (formaldehit) içinde kalma süresi, numunenin hacmine ve türüne bağlıdır, böylece her 4 saatte bir 2,7 mm formalin dokuya nüfuz eder, ancak numuneler genellikle 24 saat formalin içinde tutulur.
Tabii ki, kemik, diş ve genel olarak kalkerli bileşikler içeren dokular gibi numunelerin sonraki adımlara hazırlanabilmesi için fiksasyondan önce dekalsifiye edilmesi gerektiğine dikkat edilmelidir.
Decalcificate etmek
Aşağıdaki adımları içeren kalsiyum gibi minerallerin kemik dokusundan uzaklaştırılması anlamına gelir:
A- Tekstillerin hazırlanması
B-Sabitleme
C- Kireçlenme
D. Nötralize Et
E- Su ile yıkama Kireç giderme solüsyonu aşağıdaki özelliklere sahip olmalıdır:
özellikler:
a) genel olarak dokudan kalsiyum salınır.
b) Orijinal dokuya zarar vermeyin.
c) Renklendirmeye müdahale etmeyin.
2- Örnek alma veya doku geçirme
Bu adımı gerçekleştirmek için numunenin mükemmel boyutta olması gerekir. Numune normalden daha büyükse, gesilol, alkol vb. dehidre edici maddeler. nüfuz edemez ve çok küçükse, numuneyi hazırlamak, ardından kesmek ve slaytların hazırlanması vb. zor olacaktır.
Numunelerin her biri için, doku özellikleri tam olarak rapor edilmelidir. Bu spesifikasyonlar şunları içerir: durum, boyutlar, kalınlık, renk, salgılar vb. Benzer şekilde numuneleri birbirinden ayırmak ve tanımak için numune numarası, numune alma tarihi ile birlikte bir kalemle kağıda yazılmalı ve doku ile birlikte özel bir kaba konulmalı ve numune
3- Dokunun dehidrasyon ve renklenmesi
Bu iş, farklı solüsyonlar içeren on iki kap içeren Doku İşlemcisi adı verilen bir cihaz tarafından yapılır. Bu çözümlerin üç ana görevi vardır:
A) Doku dehidrasyonu
B) Dokuyu netleştirmek
c) Dokunun parafin ile boyanması
Her bir kabın toplam hacmi 1 litredir ve sıralaması şu şekildedir:
1 ve 2 numaralı kaplar %10 formalin içerir. Kesilen numune, yaklaşık 3 saat boyunca formalin içine yerleştirilir.
Tabi bu süre daha uzun olursa herhangi bir sorun yaratmaz. Bazı durumlarda 2 numaralı kapta formalin yerine distile su kullanılmaktadır. Numunenin distile suda kalma süresi bir saattir.
Üçüncü ila altıncı kaplar alkol (metanol), 3 numaralı kap %70 alkol, 4 numaralı kap %80 alkol, 5 numaralı kap %90 alkol ve 6 numaralı kap %96 alkol içerir.
Bu alkolleri seçmenin avantajı, dehidrasyonun yavaş yapılmasıdır.
Numunenin bu alkollerin her birine yerleştirilme süresi bir saattir.
Genel olarak, etanol suyu metanole göre daha iyi emer, ancak daha pahalı olduğu için metanol kullanılır.
Aynı zamanda metanolün renk giderici özelliği vardır. Bu adım çok önemlidir ve eğer alkol ile dehidrasyon iyi yapılmazsa sonraki adımlarda da sorun yaşanır ve dokuların buruşmasına neden olur.
7 ve 8 numaralı konteynerler
%100 mutlak metanol içerir ve bunların çıkarılması toplam 4 saat sürer. 9 ve 10 numaralı kaplar, dokuyu temizlemekten ve alkolü onlardan çıkarmaktan sorumlu olan Gesilol’dür. konteyner numarası 11 ve 12 parafin içerir. Parafin laboratuvar sıcaklığında katıdır ve erimesi için erime sıcaklığına (yaklaşık 60 santigrat derece) ulaşması gerekir, bu nedenle son iki kapta kap içinde ısı üreten ve parafini eriten bir element bulunur.
Örnekler eritildikten sonra parafine yerleştirildi. Eriyen parafin dokulara nüfuz eder ve doku doymuş ve doymuş hale gelir ve parafin dokuya tamamen nüfuz eder ve laboratuvar sıcaklığında doku sertleşir ve mikrotom ile kesilebilir.
Emprenye malzemesinin kalıp malzemesi ile aynı olması gerektiğine dikkat edilmelidir.
Doku işlemcisinde süreyi ayarlamak, açıp kapamak, numune sepetini kaldırmak ve indirmek için butonlar ve cihazın açık olduğundan emin olmak için ışıklar, ayrıca programı ayarlamak ve cihazın çalışma süresini belirlemek için butonlar bulunmaktadır, genellikle yaklaşık 18 saat sürer. Döngüyü tamamlayın.
4- doku kalıplama (doku engelleme)
Dokuyu kalıplamak için parafin, parafin eritme makinesinde veya doku gömme makinesinde 60 santigrat derece sıcaklıkta eritilmeli ve gerekirse 1’e 10 oranında bir miktar balmumu ilave edilmelidir. Kalıplama gücü için mum kullanılır. Sadece parafin kullanılırsa kalıplar çok kırılgan olacaktır.
Doku kalıplama için kurutulan numuneler cımbızlı özel bir kalıplama kabına konulmalı, üzerine eritilmiş parafin dökülmeli ve birkaç dakika sonra numunelerin numarası üzerlerine yerleştirilmelidir.
Bu işleme doku engelleme denir ve yeterli hassasiyet gerektirir. Bu adımı daha eksiksiz hale getirmek için, doku blokları kesim zamanına kadar buzdolabına yerleştirilir.
5- Mikrotom ile kesim
Bunu yapmak için, mikrotom, doku flütü Beth, okuma ışığı ve elmas kalem gibi birkaç ayrı cihaza ihtiyaç vardır.
Mikrotom
Parafin blok şeklinde olan dokudan ince dilimler hazırlamak için kullanılan bir cihazdır.
Bu cihaz çeşitli kalınlıklardaki dokuları kesebilme özelliğine sahiptir. Mikrotom genel olarak dış ve iç olmak üzere iki kısımdan oluşur. Cihazın iç kısmında mikrotom tutacağı tarafından döndürülen çeşitli dişliler takılmıştır ve mikrometre ayar çubuğu, ayar derecesini içeri doğru hareket ettirir.
su banyosunda yüzen numune kesitleri
