Organların yapısını incelemek için 1 ila 2 mm’lik küçük parçalara ihtiyaç vardır ve küçük parçaların çıkarılması işlemine numune alma işlemi, doku parçasının kendisine ise numune adı verilir. Numune alma veya doku örneklemesi iki şekilde yapılır:
Canlı bir organizmanın vücudundan numune alma ( biopsy)
buna biyopsi denir ve özel iğneler kullanılarak yapılır.
Cesetten numune alınması (Otopsi)
Canlının ölümünden hemen sonra yapılan buna otopsi denir.
( biopsy)
Fransızca’da biyopsi veya (Biopsie), numune alma olarak da adlandırılır, genellikle bir cerrah veya radyolog tarafından gerçekleştirilen ve bir hastalığın varlığını kontrol etmek için hücre veya doku örneğinin alınmasını içeren tıbbi bir testtir. kapsamını belirleyin.
Vücuttan hazırlanan numunelerin bir yandan özelliklerini koruması, diğer yandan slayt hazırlama ve mikroskobik incelemeye, ardından arşivlemeye veya ileri çalışmalara hazır hale getirilmesi gerekiyor.
İşlem adımlarının zamanlamasındaki önemli faktörlerden biri de doktorun hazırladığı doku kesitlerinin büyüklüğüdür. Büyük parçalar daha fazla zamana ihtiyaç duyduğundan, doku üreticileri dokunun maksimum boyutunu bilmeli ve tek tip sonuçlar elde etmek için parçaları aynı boyutta kesmeye çalışmalıdır.
Numunenin kalınlığı önerilen teşhislere göre farklıdır, örneğin pannikülit (hipodermin iltihabı) tanısı için hipodermin derinliğinin numunesinin alınması gerekir. Bazen değişiklikleri kontrol etmek için etkilenmeyen alandan bir numune almak gerekebilir.
Bazen bazı bölgelerde hastalığın ana seyrini etkileyen ikincil değişiklikler meydana gelir.
Doku kalınlığı ve doku uzunluğu küçükse daha iyi olur çünkü fiksatörler dokuya daha iyi nüfuz eder. Örneğin, Prostat doku örnekleri 0,5 mm kalınlığında ve 10 x 10 mm kare kesitli olarak hazırlanmalıdır.